Ο Εγκέλαδος και το τσουνάμι που ακολούθησε χρειάστηκαν μόνο μερικές στιγμές για να σπείρουν τον όλεθρο στη βορειοανατολική Ιαπωνία, ενώ η συνεχιζόμενη πυρηνική κρίση στη Φουκουσίμα φαίνεται απόλυτα ικανή να γράψει μία νέα σελίδα στο μελανό κατάλογο των πυρηνικών καταστροφών.
Το ανελέητο υδάτινο «τείχος» που ακολούθησε τον ισοπεδωτικό σεισμό σκότωσε χιλιάδες, παρέσυρε ολόκληρες πόλεις και αχρήστευσε λιμάνια, διυλιστήρια, εργοστάσια και αεροδρόμια.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, το κόστος της καταστροφής φαίνεται να ξεπερνά το αντίστοιχο κόστος του σεισμού στο Κόμπε το 1995 (εκτιμάται στα 159 δισεκατομμύρια δολάρια από την Standard and Poor's ).
Οι τέσσερις περιφέρειες που επλήγησαν πιο βαριά είναι οι Ιουάτε, Μιγιάγκι, Φουκουσίμα και Ιμπαράκι, οι οποίες «στέγαζαν» πολλά είδη οικονομικής δραστηριότητας, από αγροτική παραγωγή μέχρι αυτοκινητοβιομηχανία και ηλεκτρονικά είδη: εκτιμάται πως τους αντιστοιχούσε το 6% της ιαπωνικής οικονομίας.
Το μεγαλύτερο λιμάνι της βορειοανατολικής ακτής, Σεντάι, καταστράφηκε: διαχειριζόταν κυρίως φορτία ελαστικών και ειδών θαλάσσης, μηχανήματα γραφείου, χαρτικά και τμήματα αυτοκινήτων. Τρία άλλα λιμάνια (Χατσινόμπε, Ισινομάκι και Οναχάμα) θα μείνουν εκτός λειτουργίας λόγω επισκευών για μήνες.
Έξι διυλιστήρια, τα οποία μπορούν να μετατρέψουν 1,4 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα σε καύσιμα (το 1/3 των συνολικών δυνατοτήτων διύλισης της χώρας) σταμάτησαν τη λειτουργία τους, τα δύο λόγω πυρκαγιών. Επίσης, βαριά έχει πληγεί και η χαλυβουργική βιομηχανία της Ιαπωνίας.
Το «κεφάλαιο» των πυρηνικών σταθμών αποτελεί μία κρίση από μόνο του, καθώς το εξελισσόμενο περιστατικό στη Φουκουσίμα έχει οδηγήσει σε διακοπές ηλεκτροδότησης, που επηρεάζουν πολλές άλλες εταιρείες: η Sony σταμάτησε τη λειτουργία πολλών εργοστασίων της, όπως και η Toshiba, η Toyota και άλλες.
Η «αλυσίδα» παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας που ξεκινά από την Ιαπωνία θα δοκιμαστεί σκληρά: τα εξαρτήματα τα οποία φτιάχνονται στη χώρα αποστέλλονται στην Κίνα και σε άλλες χώρες για συναρμολόγηση. Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι στη «γραμμή» υπάρχουν αρκετές προμήθειες για τέσσερις εβδομάδες: στη συνέχεια οι εταιρείες του χώρου της τεχνολογίας (όπως η Apple, η Dell και η Lenovo) θα αναγκαστούν να αναζητήσουν άλλες πηγές, για να αποφευχθούν ελλείψεις εξαρτημάτων για iPads, υπολογιστές κλπ.
Η ανοικοδόμηση θα αποτελέσει μεγάλη πρόκληση, καθώς η καταστροφή δεν είναι περιορισμένη σε μία μικρή περιοχή, αλλά σε μεγάλο τμήμα της χώρας, όπως λέει ο Τζουν Γιανγκ, πρόεδρος του τμήματος Χονγκ Κονγκ της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Μηχανικών.
«Όπως το βλέπω, θα χρειαστούν πέντε με δέκα χρόνια για την ανοικοδόμηση/ επισκευή των ζημιών» είπε σχετικά, συμπληρώνοντας πως σε αυτό το πλαίσιο δεν συμπεριλαμβάνεται το θέμα της μόλυνσης από τη ραδιενέργεια.
«Η καταστροφή σε λιμάνια, ενεργειακούς σταθμούς και διυλιστήρια στη βορειοδυτική Ιαπωνία είναι εκτεταμένη» έγραψαν οι οικονομολόγοι Ματ Ρόμπινσον και Ρουθ Στροπιάνα στης Moody's Analytics σε αναφορά. «Ο καθαρισμός θα πάρει μήνες, και η ανοικοδόμηση των υποδομών θα πάρει ακόμα περισσότερο χρόνο» συμπληρώνουν σχετικά.
Το κόστος της ανοικοδόμησης αναμένεται να ανέλθει σε πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, που θα μεγαλώσουν ακόμα περισσότερο το δημόσιο χρέος. Στην περίπτωση του 1995, η ιαπωνική οικονομία κατάφερε να ανακάμψει σχετικά γρήγορα, καθώς η κυβέρνηση αύξησε τη δημόσια δαπάνη κατά 15% εντός των 12 μηνών που ακολούθησαν το σεισμό στο Κόμπε. Αυτή τη φορά δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, καθώς ήδη η οικονομία της χώρας υποφέρει κάτω από το τεράστιο χρέος.
Στο πλαίσιο της ανοικοδόμησης ολόκληρες πόλεις θα χρειαστούν να ξαναχτιστούν. Κατά την άποψη του Κεν Κόλις, στελέχους της RedR, που έχει εμπειρία από τις προσπάθειες ανοικοδόμησης των Μαλδιβών μετά το τσουνάμι του 2004, θα χρειαστούν μερικά χρόνια για να ξεκινήσουν πραγματικά οι κατασκευές, καθώς θα χρειαστεί χρόνος για το σχεδιασμό, καθώς και την προσωρινή αποκατάσταση των ανθρώπων που έχασαν τα σπίτια τους. Επίσης, θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα για το σχεδιασμό των νέων δρόμων, γεφυρών κ.ο.κ, καθώς και για τους διαγωνισμούς για τα συμβόλαια.
«Θα χρειαστούν τουλάχιστον τρία χρόνια για να αρχίσουν κανονικά οι κατασκευαστικές εργασίες» είπε σχετικά ο Κόλις.
Επίσης, τίθεται και το μεγάλο θέμα του διλήμματος σχετικά με το αν πρέπει να ξαναχτιστούν τα ίδια είδη κτιρίων στις ίδιες περιοχές. Πολλοί επιζώντες υποφέρουν από ψυχολογικά τραύματα. «Θα τρομοκρατηθούν αν τους ζητήσει κάποιος να πάνε να ζήσουν ξανά στο ίδιο μέρος» είπε ο Κόλις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου