Ρότσιλντ: Μία «κόκκινη ασπίδα» στις ρίζες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Δώσε μου τον έλεγχο των χρημάτων ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους», έλεγε τον 18ο αιώνα ο Μάγιερ Άμσκελ Ροτσιλντ, μέλος μιας από τις πιο ισχυρές οικονομικά οικογένειες του κόσμου, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη γέννηση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Οι Ροτσιλντ ήταν μια ευρωπαϊκή δυναστεία, Γερμανο-εβραϊκής καταγωγής, που βοήθησε με την παρουσία και την δραστηριοποίησή της στην ίδρυση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και των οικονομικών οίκων.
Απέκτησαν εξουσία όταν οι μοναρχικές κυβερνήσεις της εποχής άρχισαν να ενσωματώνουν ανεξάρτητους τραπεζίτες για να καλύψουν υπέρογκες ανάγκες, που είτε αφορούσαν διοικητική μέριμνα, είτε σπατάλες που οφείλονταν σε δαπανηρούς πολέμους.
Το όνομα τους στα γερμανικά σημαίνει «κόκκινη ασπίδα» και οι ιστορικοί εικάζουν ότι μπορεί να προέρχεται από μια κόκκινη ασπίδα που κρεμόταν στην πύλη του σπιτιού τους, στη Φρανκφούρτη.

Η πρώτη αξιοσημείωτη αναφορά του ονόματος Ρότσιλντ, που στο μέλλον θα αποτελέσει βασικό κύτταρο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, ήταν αυτή του Μάγιερ Άμσκελ, που γεννήθηκε σαν σήμερα το 1743. Ήταν ένας έμπορος σπάνιων μετάλλων, κερμάτων, αντικών και άλλων αξιοπερίεργων αντικειμένων.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, ο Μάγιερ Άμσκελ, πατέρας 10 παιδιών, ανέπτυξε κατά πολύ τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Ξεκίνησε την επέκταση της πίστωσης στους πελάτες του και στην συνέχεια ανακατεύτηκε με το ξένο συνάλλαγμα και τα κυβερνητικά δάνεια. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα ήταν πολύ πλούσιος. Δεν ήταν όμως πια ένας άνθρωπος που εμπορευόταν αντίκες. Ήταν ένας τραπεζίτης, ο οποίος μάλιστα παρείχε τις υπηρεσίες του ακόμα και στον Γουλιέλμο του 9ο, πρίγκιπα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

Όμως ο Μάγιερ Άμσκελ δεν ήταν ένας συνηθισμένος τραπεζίτης, καθώς εδραίωσε τη θέση του στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα και άρχισε να εκδίδει δικά του διεθνή δάνεια. Ακόμα και όταν ο Ναπολέων έπληξε την κυριαρχία της Γερμανίας, ο Ρότσιλντ μπόρεσε να συνεχίσει τις τραπεζικές του δραστηριότητες, επενδύοντας κεφάλαια στο Λονδίνο. Ταυτόχρονα, στέλνοντας έναν από τους γιους του στην Αγγλία για την προώθηση των συμφερόντων της οικογένειας με £ 20.000 κεφάλαιο δημιούργησε το πρώτο υποκατάστημα της τράπεζάς του στο εξωτερικό.

Ωφελήθηκε επίσης και από την εισαγωγή προϊόντων στην καταστρατήγηση του ηπειρωτικού αποκλεισμού του Ναπολέοντα. Το 1811έστειλε έναν ακόμα γιο του στο Παρίσι, ενισχύοντας την ικανότητα της οικογένειας να δραστηριοποιείται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτό τους επέτρεψε να χρηματοδοτήσουν τον στρατό του Ουέλινγκτον στην Πορτογαλία,που απαιτούσε την προμήθεια μεγάλων ποσοτήτων χρυσού εξ ονόματος της βρετανικής κυβέρνησης.

Ο Μάγιερ Άμσκελ Ρότσιλντ πέθανε το Σεπτέμβριο του 1812 στη Φρανκφούρτη και θάφτηκε στο παλιό εβραϊκό νεκροταφείο, αφήνοντας τους απογόνους του να ενισχύσουν την οικογενειακή περιουσία στην Ευρώπη.

Σταδιακά η οικογένεια επέκτεινε κι άλλο τις οικονομικές δραστηριότητές της, αποκτώντας και άλλα παρακλάδια, σε Αυστρία και Ελβετία. Έγιναν μέλη ακόμα και σε διάφορες βασιλικές αυλές, με τρανταχτή περίπτωση αυτή του Σερ Άντονι Ρότσιλντ που πήρε τίτλο ευγενείας στην Αγγλία. Οι Ρότσιλντ όμως παρέμεναν πάντα πάνω απ' όλα επιχειρηματίες και δεν τους πήρε καιρό, ώστε να εξαπλώσουν τις επιχειρήσεις τους στην αφρικανική Ροδεσία και από εκεί να πάρουν τα ηνία της εταιρίας εξόρυξης Rio Tinto, ενώ κατά τη διάρκεια του ρωσοϊαπωνικού πολέμου, μέσω των γνωριμιών τους στο αγγλικό Σίτι, δάνεισαν υπέρογκα ποσά στην ιαπωνική κυβέρνηση.

Η οικογένεια επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Οι Ρότσιλντ συμμετείχαν στο κονσόρτσιουμ που χορήγησε τα δύο δάνεια στην επαναστατημένη Ελλάδα, το 1824, ενώ ήταν και από τους ιδρυτικούς μετόχους της Εθνικής Τράπεζας το 1841. Ο χρηματιστής Μαξ ντε Ρότσιλντ ήταν μεταξύ των εβραίων οι οποίοι εγκαταστάθηκαν από τη Γερμανία στην Ελλάδα μετά το 1834 και την ανακήρυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ανεξάρτητου κράτους, συμμετείχε μάλιστα στην ακολουθία του βασιλιά Οθωνα, ενώ το 1890 ένας ακόμη Ρότσιλντ, ο Κάρολος, διετέλεσε πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας εδώ.

Το 1901, ελλείψει αρσενικού διαδόχου, το σπίτι της Φρανκφούρτης έκλεισε τις πόρτες του. Όμως το 1989 επέστρεψε ξανά, χάρη στα ελβετικά της υποκαταστήματα και τον βρετανικό επενδυτικό βραχίονα. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η οικογένεια διατηρεί ένα χαμηλό δημόσιο προφίλ.

Η οικογένεια εξαιτίας της δύναμης που απέκτησε αποτέλεσε πολλές φορές θέμα έρευνας και σχολιασμού, ενώ το όνομα Ρότσιλντ πρωταγωνιστεί και σε πολλές συνομωσιολογικές αναφορές. Μάλιστα, ο βρετανός συγγραφές Paul Johnson σημειώνει πως «δεν υπάρχει βιβλίο γι' αυτούς που να είναι και αποκαλυπτικό και ακριβές. Γι' αυτούς έχουν γραφτεί βιβλιοθήκες ανοησίας». «Μια γυναίκα που σχεδίαζε να γράψει ένα βιβλίο με τίτλο«Ψέματα για τους Ρότσιλντ» παραιτήθηκε από το εγχείρημα, λέγοντας πως ήταν σχετικά εύκολο να εντοπιστούν τα ψέματα, αλλά αδύνατο να εντοπιστεί η αλήθεια», προσθέτει.