Τα παραισθησιογόνα «επηρεάζουν θετικά» την προσωπικότητα;

Μία και μόνο δόση ψυλοκιβίνης, παραισθησιογόνας ουσίας που περιέχεται στα λεγόμενα «μαγικά» μανιτάρια, ενδέχεται να προκαλέσει θετικές αλλαγές στην προσωπικότητα, οι οποίες μπορούν να διαρκέσουν τουλάχιστον έναν χρόνο, ενώ δεν αποκλείεται αυτές οι αλλαγές να είναι και μόνιμες...

Τα παραπάνω υποστηρίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς, οι οποίοι πραγματοποιήσαν πείραμα σε εθελοντές που είχαν πάρει ψιλοκυβίνη. Ειδικότερα το πείραμα πραγματοποιήθηκε σε 51 εθελοντές, οι οποίοι συμμετείχαν σε τρεις έως πέντε συνεδρίες, σε διάστημα τριών εβδομάδων. Σε μία από τις συνεδρίες τους χορηγήθηκε ψυλοκιβίνη, με τη σύμφωνη γνώμη τους.

Οι εθελοντές ξάπλωναν σε ένα καναπέ με δεμένα τα μάτια, ώστε να αποκλείσουν τα οπτικά ερεθίσματα και να συγκεντρωθούν στην εσωτερική τους εμπειρία.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν τη συμπεριφορά τους πριν και μετά τη λήψη της παραισθησιογόνας ουσίας με ορισμένα ψυχολογικά τεστ που ποσοτικοποιούν τις πέντε παραμέτρους της προσωπικότητας. Οι περισσότεροι εξ αυτών είδαν την προσωπικότητά τους να γίνεται περισσότερο «ανοιχτή».
Ακόμη και 14 μήνες μετά τη τελευταία συνεδρία, το 60% των εθελοντών παρουσίαζε αύξηση στο παράγοντα «δεκτικότητα στην εμπειρία», που είναι ένας από τους πέντε παράγοντες της προσωπικότητας, όπως αυτοί ορίζονται στη ψυχολογία, μαζί με την εξωστρέφεια, τη συνεργατικότητα και τη συναισθηματική σταθερότητα.

Οι «ανοιχτοί» άνθρωποι τείνουν να είναι δεκτικοί σε νέες εμπειρίες, έχουν φαντασία, ελεύθερο πνεύμα, είναι καινοτόμοι., γοητεύονται από την τέχνη και αρέσκονται στις έντονες συγκινήσεις. Πρόκειται δηλαδή για το αντίθετο του συντηρητισμού.

Η «δεκτικότητα στην εμπειρία», όπως προκύπτει από το πείραμα, είναι η μόνη παράμετρος της προσωπικότητας που επηρεάστηκε από τη χρήση της ψιλοκυβίνη, η οποία προκαλεί μεταβολή της συνειδησιακής κατάστασης και παραισθήσεις. Οι ερευνητές εκτιμούν πως και άλλα παραισθησιογόνα ναρκωτικά ενδέχεται να έχουν το ίδιο αποτέλεσμα στην ανθρώπινη προσωπικότητα.

Ο Ρόλαντ Γκρίφιθς, καθηγητής Ψυχολογίας και επικεφαλής της μελέτης, η οποία δημοσιεύθηκε στο Journal of Psychopharmacology, επισήμανε πάντως ότι τα συμπεράσματα ίσως δεν μπορούν να επεκταθούν στο γενικό πληθυσμό, δεδομένου ότι το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό. Ωστόσο, πιστεύει πως η ψιλοκυβίνη μπορεί να έχει θεραπευτική αξία. «Μπορεί να υπάρχουν εφαρμογές που δεν μπορούμε να φανταστούμε αυτή τη στιγμή» λέει ο καθηγητής και καταλήγει σημειώνοντας πως «σίγουρα αξίζει να μελετηθεί πιο συστηματικά».