Ο Άρειος Πάγος ανοίγει το δρόμο για όσους δεν υπάχθηκαν στο νόμο για τα πανωτόκια.

Οι δανειολήπτες που δεν υπάχθηκαν στις ευνοϊκές διατάξεις του νόμου για τα πανωτόκια μπορούν να διεκδικήσουν δικαστικά τους επιπλέον τόκους επί των τόνων, αποφάνθηκε ο Άρειος Πάγος με την υπ΄ αριθμ. 21/2011 απόφασή του, η οποία αναιρεί την απόφαση εφετείου για την περίπτωση μιας δανειολήπτριας.
Οι αρεοπαγίτες υποστηρίζουν ότι αυτό προκύπτει από το πνεύμα του νόμου για τα πανωτόκια (Ν. 2789/2000) αλλά και από τη νομοθετική σκοπιμότητα της όλης ρύθμισης για το θέμα.
Ο επίμαχος νόμος, συνεχίζει η δικαστική απόφαση, «αποβλέπει στην ευεργετική εισαγωγή ορίου στην επιβάρυνση των δανειοληπτών με κάθε είδους τόκους από νόμιμη αιτία, οι οποίοι μέχρι την εισαγωγή του νόμου 2789/2000 είχαν επαυξήσει το χρέος τους».
Παράλληλα, υπογραμμίζουν οι δικαστές ο Ν. 2789/2000 δεν αποσκοπεί στην «περιαγωγή των δανειοληπτών σε δυσμενέστερη θέση, με την κατάργηση αξιώσεων τους προς αναζήτηση ποσών εισπραχθέντων από τα πιστωτικά ιδρύματα αδικαιολογήτως», δηλαδή καθ΄ υπέρβαση των αρχικά οφειλομένων ποσών, πριν την έναρξη ισχύος εφαρμογής του άρθρου 30 του Ν. 2789/2000.
Το δικαστήριο ασχολήθηκε με την περίπτωση σεισμόπληκτης στο Λουτράκι Κορινθίας, η οποία το 1982 είχε λάβει δάνειο ύψους 3,4 εκατομμυρίων δραχμών. Αν και είχε εξοφλήσει το δάνειο, αναγκάστηκε το 1991 να πληρώσει πανωτόκια 9,2 εκατ. δραχμών για να μην βγει σε πλειστηριασμό το ακίνητό της.
Η δανειολήπτρια αξίωσε από την Τράπεζα να της επιστραφούν τα παρανόμως εισπραχθέντα πανωτόκια και να της καταβληθεί αποζημίωση 12,9 εκατ. δραχμών.
Το Εφετείο έκρινε ότι ο Ν. 2789/2000 αποκλείει τη αναζήτηση των καταβληθέντων για οποιαδήποτε αιτία, καθώς η άρνηση της Τράπεζας να επιστρέψει τα παράνομα πανωτόκια είναι σύννομη στηριζόμενη στο άρθρο 30 του επίμαχου νόμου.
Οι αρεοπαγίτες όμως αναίρεσαν την εφετειακή απόφαση.