Διπλωματικές πηγές στον ΟΗΕ, επιβεβαίωσαν πως η Ουάσιγκτον, μέσω της Hillary Clinton, έδωσε το πράσινο φως στους Σαουδάραβες να καταπνίξουν την δημοκρατική εξέγερση στο Μπαχρέιν, με αντάλλαγμα τη θετική ψήφο του Αραβικού Συνδέσμου στην επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη.
Η αποκάλυψη έγινε από δυο διαφορετικούς διπλωμάτες, ένας εκ των οποίων δήλωσε πως «Αυτός είναι και ο λόγος που δεν στηρίξαμε την απόφαση 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Εμείς πιστεύουμε πως οι περιπτώσεις της Λιβύης, της Υεμένης, και του Μπαχρέιν είναι ολόιδιες…».
Η στήριξη του Αραβικού Συνδέσμου στην απόφαση του Σ.Α. είναι μύθος. Από τα 22 μέλη του, μόλις 11 ήταν παρόντα στη ψηφοφορία. Έξι από αυτά είναι μέλη του Gulf Cooperation Council (GCC), που στηρίζεται από την Αμερική και στο οποίο η Σ. Αραβία έχει τον κυρίαρχο ρόλο.
Η Συρία και η Αλγερία ήταν αντίθετες, και έτσι οι Σαουδάραβες χρειάστηκε να πείσουν μόνο τρία άλλα μέλη του Συνδέσμου. Έτσι, ουσιαστικά, μόνο 9 από τα 22 μέλη του Συνδέσμου στήριξαν την επέμβαση στη Λιβύη.
Βασικό ρόλο έπαιξε ο Γ.Γ, του Συνδέσμου Amr Moussa, που θέλει να τα έχει καλά με τη Ουάσιγκτον, προκειμένου να γίνει ο επόμενος πρόεδρος της Αιγύπτου. Για αυτό λοιπόν, την μεγάλη αραβική επανάσταση διαδέχθηκε η Σαουδαραβική αντεπανάσταση.
Πολλοί «ανθρωπιστές» θα πουν πως αυτά είναι θεωρίες συνομωσίας. Αυτό όμως δεν αλλάζει τη βρώμικη πραγματικότητα. Οι παίκτες που παίζουν στη Λιβύη είναι το πεντάγωνο μέσω της Africom, το ΝΑΤΟ, η Σ. Αραβία, ο Amr Moussa του Αραβικού Συνδέσμου, το Κατάρ, η δυναστεία al-Khalifa του Μπαχρέιν, οι πανταχού παρόντες έμποροι όπλων, και τα νεοσυντηρητικά κοράκια που επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση των πάντων στη Λιβύη, ακόμη και του νερού. Τέλος, να μη ξεχνάμε τα όρνια της Δύσης, που έχουν βάλει στο μάτι το πετρέλαιο και το αέριο της Λιβύης.
Μια παρενέργεια της μεγάλης αμερικανικής υποκρισίας είναι πως ο Λευκός Οίκος κάνει ότι μπορεί ώστε το ζήτημα του Μπαχρέιν να θαφτεί από τα αμερικανικά ΜΜΕ.
Παράλληλα έχουμε τον εμίρη του Κατάρ Hamad bin Khalifa al Thani να βγαίνει στο al-Jazeera και να υποστηρίζει τις επιδρομές στη Λιβύη, προκειμένου «να σωθούν οι πολίτες». Κανένας όμως δεν τον ρώτησε αν θα έστελνε τα Μιράζ του για να σώσει και το λαό της Παλαιστίνης από τους Ισραηλινούς.
Στο μέτωπο της Λιβύης έχουμε μια περίεργη εξέλιξη. Το ΝΑΤΟ μοιάζει να αφήνει τις δυνάμεις του Καντάφι να προελαύνουν ανενόχλητες. Προφανώς, ο σκοπός είναι να εξασφαλίσουν πολιτικές και οικονομικές παραχωρήσεις από τους όχι και τόσο καθαρούς ηγέτες των επαναστατών, ένας εκ των οποίων είναι ο μέχρι πρότινος κάτοικος της Virginia, και πράκτορας της CIA Khalifa Hifter.
Η Λιβύη του Καντάφι πρέπει να εξαφανιστεί, ώστε η άλλοτε Mare Nostrum Μεσόγειος των Ρωμαίων, να μετατραπεί σε λίμνη του ΝΑΤΟ. Η Λιβύη είναι η μόνη βορειοαφρικανική χώρα που δεν υποδουλώθηκε στην Africom , στην Centcom, η σε οποιαδήποτε από τις πάμπολλες οργανώσεις συνεργασίας του ΝΑΤΟ. Οι μόνες άλλες χώρες της Αφρικής που επίσης δεν συμμετέχουν στα αμερικανικά φόρα, είναι η Ερυθραία, η Ζιμπάμπουε, το Σουδάν, και η Αραβική Δημοκρατία του Σαουαχίρι.
Επιπλέον, δυο μέλη της Νατοϊκής «Πρωτοβουλίας Συνεργασίας της Κων/πολης», το Κατάρ και τα ΗΑΕ, πολεμούν δίπλα δίπλα στα πλαίσια των Africom και NATO, για πρώτη φορά. Δηλαδή το ΝΑΤΟ και οι εταίροι του στον Περσικό Κόλπο, πολεμάνε μαζί στην … Αφρική. Μα το ΝΑΤΟ δεν είναι για την Ευρώπη;
Έτσι σύμφωνα με την υποκριτική πολιτική του Ομπάμα, οι δικτάτορες που είναι συνεργάσιμοι, όπως αυτοί του Μπαχρέιν και της Υεμένης, μπορούν να χαλαρώσουν. Μπορούν να κάνουν ότι θέλουν χωρίς κανένα φόβο. Όσο για αυτούς που δεν συνεργάζονται, όπου κι αν βρίσκονται, ας προσέχουν. Το ΝΑΤΟ θα τους ξετρυπώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου