Οι δικοί μας απαίδευτοι πολιτικοί «ολίσθησαν» όλοι ή σχεδόν όλοι. Βλέποντας τις εξελίξεις στις χώρες της Β. Αφρικής νόμισαν ότι και η Λιβύη είναι μια απ’ τα ίδια. Τώρα παρακολουθούν αμήχανοι την διαφορά. Οι αμερικανοί πιο ενημερωμένοι, δεν αντιδρούν και αφήνουν τους άλλους να εκτίθενται. Η κυρία Κλίντον δηλώνει (09-03-11) ότι είναι σημαντικό μια τέτοια κίνηση να προέρχεται από τον λαό της Λιβύης και όχι...
υποκινούμενη από την Αμερική.
Σε άρθρο μου της 25-02-11, στην αρχή της εξέγερσης, στο παρόν μπλογκ (press-gr) Σε απίστευτη σύγχυση ολόκληρη η αριστερά... είχα γράψει:
Η σύγχυση στο μυαλό των αριστερών χρονολογείται από πολύ πιο παλιά. … Ούτε … το 1989, που το “Κεφάλαιο” κατάντησε στο wastebasket, μπορούσαν να καταλάβουν το γιατί. … εξακολουθούν να λογομαχούν επικοινωνιακά, με βάση την «πάλη των τάξεων» και όχι με βάση την «σύγκρουση των πολιτισμών». Όμως ο Καντάφι είναι ικανός να πεθάνει για μια ιδέα. Για να μην ντροπιάσει το μεγάλο του γένος και τον τάφο του παππού του, όπως δήλωσε. Αυτό είναι κάτι που είχε από καιρό περιφρονηθεί, στον δυτικό κόσμο της προόδου. Πώς να τον καταλάβουν λοιπόν;
Όπως μου παρατήρησε όμως πολύ σωστά κάποιος σχολιαστής : το πρόβλημα σ' αυτόν τον τόπο δεν είναι τόσο η σύγχυση της αριστεράς αλλά η σύγχυση της δεξιάς και ειδικά της λεγόμενης λαϊκής . Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μια δεξιά εγκλωβισμένη στην αριστερή ρητορική…
Πάντως ο Πρωθυπουργός μας, που αναμφίβολα διαθέτει διορατικότητα, απάντησε στο τηλέφωνο του Καντάφι με την διπλωματικότητα Αρχαίου Ελληνικού Μαντείου : τον παρέπεμψε , [σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές], στο κείμενο του Ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ έδωσε έμφαση στην ανάγκη εξεύρεσης λύσης για να αποφευχθεί η εξελισσόμενη ανθρωπιστική κρίση και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης και της βίας στην περιοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου