Ἀφορμὴ γιὰ ἐτοῦτο τὸ σημείωμα ἦταν οἱ σκέψεις τοῦ Νικόλα.
Δὲν γίνεται νὰ μάθω νὰ περπατῶ ἐὰν πρῶτα δὲν πέσω ἀμέτρητες φορές!Δὲν γίνεται νὰ μάθω νὰ μαγειρεύω, ἐὰν δὲν γευθῶ ἀμέτρητα ἀνάλατα ἢ καμένα φαγητά!
Δὲν γίνεται νὰ γίνω καλλίτερος ἄνθρωπος ἐὰν δὲν σκάψω μέσα μου γιὰ νὰ ἀνακαλύψω τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν μὲ ἀφήνει νὰ γίνω καλλίτερος ἄνθρωπος!Ὁ Νικόλας τὰ γράφει θαυμάσια…
Οι στιγμές που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δεν είναι οι στιγμές χαράς… είναι οι στιγμές Πόνου…Όταν ένας άνθρωπος μπορέσει να ξεπεράσει την Οδύνη που του προκάλεσε κάποιος ή κάτι, με τη Δύναμη που ανακαλύπτει μέσα στα πιο μύχια βάθη της Ψυχής του, ο νέος του Εαυτός θα είναι πολύ καλύτερος και πιο ώριμος από τον μέχρι τότε.
Μη φοβάστε μην πονέσετε … να φοβάστε μήπως δεν πληγωθείτε ποτέ.Γιατί έτσι δε θα μάθετε ποιος/ποια πράγματι είστε. Και όταν θα έχετε γνωρίσει τον Αληθινό σας Εαυτό … το Χαμόγελο της Ηδονής θα έχει αντικαταστήσει τη μάσκα της Οδύνης …
Νικόλας. (Ἀπὸ τὸ ὄνειρο τοῦ Νικόλα)
Ὁ πόνος εἶναι φίλος μας κι ὁδηγός. Ἄλλως τε, ἡ γέννα περνᾶ μέσα ἀπὸ πόνο κι αἷμα!
Καὶ τώρα κοιλοπονᾶμε!Υ.Γ. Ἄνθρωπος ποὺ ξέχασε νὰ πονέσῃ, ἔχει ξεχάσει καὶ νὰ ζήσῃ!
http://www.filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου