Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Οι χιμπατζήδες «επικοινωνούν στη φύση με 66 χειρονομίες»

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ομάδα ερευνητών μελέτησε για δύο χρόνια χιμπαντζήδες στο φυσικό τους περιβάλλον και διαπίστωσε ότι έχουν ένα πλούσιο ρεπερτόριο χειρονομιών με τις οποίες επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι ερευνητές κατέγραψαν 66 διαφορετικές χειρονομίες και τώρα προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν την ακριβή ερμηνεία τους.
Προηγούμενες έρευνες είχαν εντοπίσει την χρήση χειρονομιών από τους χιμπαντζήδες για την μεταξύ τους επικοινωνία αλλά οι ειδικοί εκτιμούσαν ότι ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τις 30.
«Οι προηγούμενες ανάλογες μελέτες έγιναν σε χιμπαντζήδες που βρίσκονται σε συνθήκες αιχμαλωσίας. Έτσι δεν ήταν δυνατόν οι ερευνητές να δουν τις αντιδράσεις των χιμπαντζήδων σε μια σειρά από ενέργειες και δράσεις που κάνουν στο φυσικό τους περιβάλλον όπως για παράδειγμα, όταν κυνηγούν άλλα είδη πιθήκων ή όταν μια ομάδα χιμπαντζήδων έρχεται σε επαφή με κάποια άλλη που ζει σε κοντινή απόσταση με εκείνη» αναφέρει στο BBC η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους της Σκωτίας Καθριν Χομπάιτερ . Η ερευνήτρια κατέγραψε σε βίντεο 120 ώρες οπτικού υλικού στο οποίο οι χιμπαντζήδες επικοινωνούν με χειρονομίες.
Η καταγωγή των χειρονομιών
Η μέχρι τώρα μελέτη και ανάλυση του οπτικού υλικού παρέχει στοιχεία στους ερευνητές για την καταγωγή των χειρονομιών. Εκτίμησή τους είναι ότι οι χειρονομίες που εντόπισαν δεν είναι ένας κώδικας επικοινωνίας που ανέπτυξε η συγκεκριμένη ομάδα χιμπαντζήδων, κάτι που θα σήμαινε ότι κάθε ομάδα αναπτύσσει τον δικό της ξεχωριστό κώδικα χειρονομιών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές υπάρχει μια κοινή νοηματική γλώσσα που «μιλάνε» όλα τα είδη χιμπαντζήδων. Αναφέρουν μάλιστα ότι θα είναι σχετικά εύκολο για τον άνθρωπο να κατανοήσει το νόημα ορισμένων από αυτές τις χειρονομίες αφού και οι άνθρωποι (ως «μεγάλοι πίθηκοι») κάνουν ανάλογες χειρονομίες. «Έχουμε την άποψη ότι οι χειρονομίες των πιθήκων και πιθανώς ορισμένες των ανθρώπων προέρχονται από ένα αρχαίο κοινό πρόγονο» υποστηρίζει η Χομπάιτερ.
H έρευνά της δημοσιεύεται στο Animal Cognition.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου