Σχεδόν εκατό χρόνια μετά τη βύθιση του Τιτανικού μια νέα θεωρία έρχεται στο φως της δημοσιότητας καθιστώντας το φεγγάρι "συνένοχο" του παγόβουνου που έγινε αιτία για το διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών.
Μία επιστημονική μελέτη που εξηγεί με ένα διαφορετικό τρόπο τον λόγο της βύθισής του Τιτανικού εκείνο το μοιραίο βράδυ της 14ης Απριλίου δημοσιεύει το National Geographic.
Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήγαγαν αστρονόμοι του Πανεπιστημίου του Τέξας με επικεφαλής τον καθηγητή φυσικής Donald Olson, μία εξαιρετικά σπάνια ευθυγράμμιση της σελήνης, του ήλιου και της Γης κινητοποίησαν όλα αυτά τα δεδομένα που οδήγησαν στο ναυάγιο του πλοίου.
Ο Τιτανικός βυθίστηκε μία νύχτα χωρίς φεγγάρι. Το παγόβουνο με το οποίο συγκρούστηκε το πολυτελές επιβατικό υπερωκεάνιο μπορεί να βρέθηκε στην πορεία του εξαιτίας μίας πανσελήνου που πραγματοποιήθηκε 3,5 μήνες νωρίτερα, λένε οι επιστήμονες. Μπορεί στην πραγματικότητα να συμβεί κάτι τέτοιο;
Για όλα φταίει η πανσέληνος (;)Η πανσέληνος που πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1912 πιθανότατα προκάλεσε ασυνήθιστα δυνατά θαλάσσια ρεύματα που οδήγησαν ένα στόλο από παγόβουνα προς το νότο, ακριβώς την περίοδο που είχε προγραμματιστεί το παρθενικό ταξίδι του Τιτανικού, λέει ο Donald Olson.
Κατά ένα μυστήριο λόγο, η άνοιξη του 1912 θεωρούνταν ασυνήθιστα κακή εποχή για τα παγόβουνα. Σύμφωνα με τον Olson, η έξαρση των παγόβουνων ήταν αποτέλεσμα μίας πολύ σπάνιας σεληνιακής συγκυρίας που περιλάμβανε ένα "μεγάλο φεγγάρι": μία πανσέληνο δηλαδή όταν η σελήνη είναι στη κοντινότερη απόσταση που μπορεί να βρίσκεται από τη Γη.
Κατά την διάρκεια του νέου φεγγαριού και της πανσελήνου, ο ήλιος, η Γη και το φεγγάρι ευθυγραμμίζονται, με τον ήλιο και τη σελήνη να ενισχύουν την βαρυτική τους επίδραση στο πλανήτη μας. Το αποτέλεσμα είναι οι παλίρροιες και οι πλημμυρίδες να είναι πιο έντονες απ’ ότι υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Πιο συγκεκριμένα όμως, την 4η Ιανουαρίου 1912, η πανσέληνος -άρα και τα φαινόμενα της παλίρροιας που προκαλεί- ολοκληρώθηκε μόλις 6 λεπτά πριν η σελήνη πλησιάσει σε κοντινότερη απόσταση τη Γη, πολύ κοντινότερη απ’ ότι συνήθως. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, αυτή ήταν η κοντινότερη απόσταση που είχε παρατηρηθεί ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη από το έτος 796! (Αυτό το φαινόμενο θα το βιώσει ξανά η Γη το 2257). Ο συνδυασμός αυτός λοιπόν, οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερες βαρυτικές έλξεις, με αποτέλεσμα τα παλιρροιακά φαινόμενα να είναι ακόμα περισσότερο έντονα."Σύμπτωση... μεγατόνων"
Οι πιθανότητες να συμπέσουν όλες αυτές μαζί οι συνθήκες, θεωρούνται -κυριολεκτικά και μεταφορικά- αστρονομικές, με συνέπεια να μεγιστοποιηθεί τελικά η ελκτική δύναμη πάνω στους ωκεανούς της Γης, να ενταθεί η παλίρροια και να διευκολυνθεί η απόσπαση των παγόβουνων της Γροιλανδίας, που πλέον άρχισαν να ταξιδεύουν προς το νότο.
Υπό "κανονικές" συνθήκες, τα μεμονωμένα αυτά παγόβουνα συνήθως κολλάνε για χρόνια στα ρηχά νερά έξω από τον Καναδά, όμως αυτή τη φορά η ενισχυμένη παλίρροια τα "ώθησε" να ξεκολλήσουν πάλι και να ταξιδέψουν γρήγορα ακόμα πιο νότια, όπου μετά από περίπου τρεις μήνες θα συναντούσαν τον Τιτανικό.
''Κατευθύνθηκαν ολοταχώς σε μια περιοχή γεμάτη παγόβουνα και αυτό το λάθος στην πραγματικότητα βύθισε το πλοίο. Όμως η Σελήνη μπορεί να εξηγήσει γιατί ένας ασυνήθιστα μεγάλος αριθμός παγόβουνων βρέθηκε στο δρόμο του Τιτανικού'' δήλωσε ο Donald Olson.
Ο καπετάνιος του Τιτανικού Έντουαρντ Σμιθ παρά την εμπειρία του, δεν ήξερε πολύ καλά τα νερά του Βόρειου Ατλαντικού. Έτσι, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις ότι θα βρει παγόβουνα στη διαδρομή, (λόγω του ότι ποτέ δεν περίμενε ότι θα συναντούσε τόσα πολλά και μεγάλα βουνά πάγου), δεν φανταζόταν ούτε είχε πληροφορηθεί πώς η παλίρροια ήταν ασυνήθιστα ισχυρή και τα είχε ξεκολλήσει.
Η τελική ετυμηγορία
Οι αντίθετες απόψεις επί του θέματος δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο γεωφυσικός Τζον Μπελίνι της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας, ο οποίος επέκρινε τους τεξανούς ερευνητές ότι ''παίζουν με τη θεωρία του χάους, σχετικά με το κλασικό σενάριο της πεταλούδας που κουνάει τα φτερά της σε ένα μέρος και προκαλεί μια θανατηφόρα θύελλα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και μάλιστα μετά από πολλές εβδομάδες'', κάτι που στην πραγματικότητα όμως, όπως είπε, δεν είναι δυνατό να συμβεί.
Παρόλο που η νέα και ακραία θεωρία δεν πείθει όλους τους επιστήμονες, οι συγκεκριμένοι αστρονόμοι θεωρούν πώς αποτελεί ένα πιθανό και επιστημονικά λογικό σενάριο, που κατάφερε να παρασύρει στα βάθη των ωκεανών το μέχρι τότε "αβύθιστο" πλωτό διαμάντι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου