Μία ζωγραφιὰ ἢ ἄλλως μία ἄλλη πραγματικότης!

Ὅταν εἶδα αὐτὴν τὴν ζωγραφιὰ στὴν σελίδα τοῦ Δημήτρη ξαφνιάστηκα κι ἐνθουσιάστηκα!

Προβληματίστηκα ἐντόνως γιὰ τὴν «πραγματικότητά» της καὶ θέλησα νὰ ἀναζητήσω περισσότερες πληροφορίες.

Δυστυχῶς δὲν βρῆκα τὸν ζωγρᾶφο. Ἀλλὰ βρῆκα ἄλλα.

Παρατηροῦσα καὶ παρατηροῦσα καὶ παρατηροῦσαα… Καὶ κάθε φορὰ ἀντιλαμβανόμουν ὅλο καὶ περισσότερα.

Τί βλέπετε ἀγαπητοί φίλοι σέ αὐτήν τήν φωτογραφία;

Βλέπετε μία ἀπογοητευτική ματιά ἑνός Ἕλληνος πολεμιστοῦ ἐμπρός στήν σημερινή μας πραγματικότητα;

Αὐτό δέν εἶναι τό σημεῖον πού κάποιος ἀντιλαμβάνεται μέ τήν πρώτη ματιά;
Καὶ σίγουρα γιὰ τοὺς περισσοτέρους, καὶ ἰδίως γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀπογοητευθεῖ ἀπὸ τὶς ἐκφράσεις τῆς «ἐπαναστάσεως», αὐτὴ ἡ εἰκόνα εἶναι ἡ θλιβερή μας πραγματικότης, ἐμπρός στὸ ἀρχαῖον μας μεγαλεῖον ποὺ διηγῶντας το θὰ κλαῖς… Μὲ μαῦρο δάκρυ…. (Γιὰ ὅσους τὸ ἀναμασοῦν περίλυποι βέβαια… Γιὰ τοὺς πολλοὺς τελείωσε…)
Πρὶν σᾶς καταθέσω τὶς «δικές μου εἰκόνες», θὰ σᾶς ἐνημερώσω πὼς αὐτὴν τὴν ζωγραφιὰ τὴν ἐδημιούργησε ἕνα παιδὶ μὲ νεοπλασματικὴ ἀσθένεια. Πρόκειται γιὰ τὴν ἀφίσα παρουσιάσεως μίας ἐκθέσεως ζωγραφικῆς γιὰ τὸν σύλλογο ΠΙΣΤΗ. (Ποὺ βρίσκετε ἐδῶ)
Αὐτὸ σημαίνει πὼς τὰ μάτια αὐτοῦ τοῦ παιδιοῦ εἶναι πάρα πολὺ καθαρότερα ἀπὸ πολλῶν ἄλλων. Ἀκόμη κι ἀπὸ τὰ δικά μου… Ἁπλῶς πασχίζω νὰ δῶ μαζύ του…

Ἕνας πολεμιστής, πάνοπλος,παρατηρεῖ αὐτό πού συμβαίνει στούς δρόμους μας κάθε φορά πού ὁ κόσμος τούς πλημμυρίζει; Ἕνας πολεμιστής; Ἐκεῖ; Παρατηρεῖ; Γιατί;

Τί στά κομμάτια κάνει;

Ἐγὼ τὸν βλέπω πανέτοιμο γιὰ ὅλα. Τὸν βλέπω κάτω ἀπὸ ἕναν κεραυνό λευκό, καθαρότατον. Τὸν βλέπω ψηλότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους ποὺ παίζουν στὴν παράστασιν. Τὸν βλέπω ὑπομονετικό ἀλλὰ ἀνᾷ πάσᾳ στιγμῇ ἕτοιμο νὰ ἐπέμβῃ. Ἢ ἁπλῶς ἐπεμβαίνει μέ τήν ματιά του;

Μία ἐκπληκτικὴ εἰκόνα, ποὺ ἀποτυπώνει ἐπακριβῶς αὐτὸ ποὺ ζοῦμε!

Ὁ πολεμιστὴς εἶναι ἐδῶ, μέσα στὸ πλῆθος, ὁρίζει, καθορίζει, ἀναμένει…

Ὁ παλιᾶτσος κτυπιέται σὲ ἀκριβὲς παραστάσεις-παραγωγές, μὲ στόχο μοναδικὸν νὰ κερδίσῃ χρόνο. Χρόνο φίλοι μου, χρόνο…
Ἡ παράστασις τελειώνει…

Φθάνει στὸ τέλος της…

Καὶ οἱ καρικατοῦρες εἶναι ἐπίσης τόσο μικρές!

Ὁ πολεμιστὴς ξέρει…

Στὴν ὥρα τους ὅλα… Ξέρει θαυμάσια.. Καλλίτερα ἀπὸ τὶς μαριονέτες…

Τὸ σπαθὶ στὸ χέρι...

Τὴν ἀσπίδα ἐπίσης…

Καὶ φυσικὰ τὸ βλέμμα στὸ μέλλον ποὺ κοντοζυγώνει…