Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στην Ελβετία: Αποθέωση της υποκρισίας από την παγκόσμια ελίτ.

Σχ. ΚΟ: Από 25 έως 29 Ιανουαρίου έλαβε χώρα στο Νταβός της Ελβετίας η συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (Global Economic Forum), της «αφρόκρεμας» δηλαδή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στο επίκεντρο της "ανησυχίας" της αφρόκρεμας ήταν η τρέχουσα οικονομική κρίση και κυρίως της Ευρώπης.

Σε ομιλία της η Μέρκελ είπε, μεταξύ άλλων «Ο στόχος μας είναι η περεταίρω ενοποίηση της Ευρώπης. Πιστεύω πως μέσα από την κρίση και τις μεταρρυθμίσεις θα αναδυθεί μία νέα ενοποιημένη Ευρώπη».

«Νέα έκθεση προειδοποιεί ότι τα τρέχοντα παγκόσμια συστήματα διακυβέρνησης δεν έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν τους παγκόσμιους κινδύνους». Γνωστό επιχείρημα – το οποίο ανέφερε, αν θυμάστε, σε πολλές ομιλίες του και ο ΓΑΠ – όσων επιθυμούν, διαλαλούν και σχεδιάζουν την Παγκόσμια (Δια)Κυβέρνηση. Στον άλλο πιο χαρακτηριστικό τίτλο διαβάζουμε: «2012: Μια Κρίσιμη Συγκυρία για την Παγκόσμια Διακυβέρνηση». Όπως θα δείτε παρακάτω και στο άρθρο, η «αφρόκρεμα» του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, πολλοί από τους οποίους είναι δισεκατομμυριούχοι και υπαίτιοι της οικονομικής κρίσης που μαστίζει την ανθρωπότητα, καταφέρονται κατά του «καπιταλισμού», δαιμονοποιούν τις εθνικές κυβερνήσεις και συστήνουν μια νέα παγκόσμια διακυβέρνηση. Βάλτε με το μυαλό σας άτομα, κόμματα και φορείς από συγκεκριμένες πολιτικές αποχρώσεις που παρά την «επαναστατική» ρητορική τους, ενστερνίζονται στην ουσία, τα ίδια και πόσο χρήσιμοι είναι τελικά στο σχέδιο της Νέας Παγκόσμιας Τάξης οι γνωστοί «χρήσιμοι ηλίθιοι».

Οι παγκόσμιοι ελίτ - πολλοί από τους συνολικά 2.500 δισεκατομμυριούχους - ξοδεύουν μερικές ημέρες στο Νταβός της Ελβετίας, προκειμένου να παρακολουθήσουν το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), μια ομάδα που ιδρύθηκε το 1971 και "δεσμεύεται να βελτιώσει την κατάσταση του κόσμου."

Η κατάσταση του κόσμου δεν φαίνεται είναι και πολύ ρόδινη. Οι πρόσφατες υποβαθμίσεις των μεγάλων οικονομιών, η κραυγή πάνω από την εξόφθαλμη εισοδηματική ανισότητα, η κρίση στην ευρωζώνη, και άλλες ανησυχίες βαραίνουν πολύ στους συμμετέχοντες. Ο Vikas Oberoi, πρόεδρος της δεύτερης μεγαλύτερης ανάπτυξης ακινήτων της Ινδίας, παρατήρησε, ότι «πολλοί που θα είναι στο Νταβός είναι οι άνθρωποι που ευθύνονται για τις οικονομικές ανισότητες. Ελπίζω ότι δεν είναι μόνο για το glamour και την συμμετοχή σε ένα μεγάλο πάρτι».

Ο Azim Premji, πρόεδρος της τρίτης μεγαλύτερης εταιρείας λογισμικού της Ινδίας, ήταν εξίσου μελαγχολικός: «Είδαμε το 2011 το που μπορεί να οδηγήσει η άγνοια αυτής της πτυχής. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό και προσπαθήσουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα, μπορεί να δημιουργηθεί μία χαοτική αναταραχή σε παγκόσμιο επίπεδο».

Αλλά ούτε κανένας από αυτούς που «κινούν τα νήματα» δεν εξέφρασε ανησυχία. Mainstream οικονομολόγοι είχαν τα ίδια μυαλά για την παγκόσμια οικονομία, συμφωνώντας με την έκθεση περί παγκόσμιας ύφεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στις 24 Ιανουαρίου η οποία μείωσε τις οικονομικές προοπτικές ανάπτυξής του για το 2012 σημαντικά, προβλέποντας τουλάχιστον μια «ήπια ύφεση» στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, καθώς μια επιδείνωση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους θα μπορούσε να οδηγήσει την ήδη αδύναμη παγκόσμια οικονομία σε ύφεση.
Ο Carmen Reinhart του Peterson Institute for International Economics συμφώνησε ότι θα υπάρξει μια "σοβαρή οικονομική κρίση με ένα άλλο έτος με επίμονα υψηλή ανεργία, χαμηλή ανάπτυξη και καθυστέρηση στην ανάκαμψη γενικά σε όλες τις ανεπτυγμένες οικονομίες." Ο καθηγητής Joseph Stiglitz του Πανεπιστήμιο Columbia, επίσης από το ρόστερ των συμμετεχόντων, δήλωσε ότι το ΔΝΤ μπορεί να υποτιμά τις προβλεπόμενες δυσκολίες και ότι η κρίση θα είναι "πολύ χειρότερη λόγω της αδυναμίας της κατάλληλης κυβερνητικής αντίδρασης."

Ο διευθύνων σύμβουλος της Manpower, Jeff Joerres παραδέχθηκε, «Δώδεκα μήνες πριν όλοι προσβλέπαμε σε ένα πολύ καλό 2011. Δώδεκα μήνες αργότερα, είμαστε εδώ με έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. "Αυτός ήταν και το μήνυμα από τον ιδρυτή του WEF, Klaus Schwab, (φωτο) στις εισαγωγικές παρατηρήσεις του. Το πρόβλημα είναι ότι ο καπιταλισμός, σύμφωνα με την Schwab, αποτυγχάνει και ότι «νέα μοντέλα» θα πρέπει να αναπτυχθούν και να εφαρμοστούν για να κρατήσουν την οικονομική κρίση από το να επιδεινωθεί:

Έχουμε μια γενικό ηθικό χάσμα, έχουμε παραμελήσει να επενδύσουμε στο μέλλον, έχουν υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή, και κινδυνεύουμε να χάσουμε την εμπιστοσύνη των μελλοντικών γενεών.

Το να επιλύσουμε προβλήματα μέσα από «απαρχαιωμένα και διαμελισμένα μοντέλα» θα μας βυθίσει ακόμα πιο βαθιά μέσα στην τρύπα.

Είμαστε σε μια εποχή βαθιάς αλλαγής που απαιτεί επειγόντως νέους τρόπους σκέψης και όχι περισσότερο business-as-usual. Ο καπιταλισμός στη σημερινή του μορφή δεν έχει θέση στον κόσμο γύρω μας.

Ο δισεκατομμυριούχος Victor Pinchuk, ιδρυτής της Interpipe, Ουκρανός παραγωγός σωλήνων από χάλυβα, συμφώνησε: «Η παγκόσμια κοινωνικο-οικονομική τάξη θα αλλάξει, είτε το θέλουμε είτε όχι. Οι επιχειρήσεις πρέπει να εξασφαλίσουν πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου». Ο Rahul Bajaj, ένας δισεκατομμυριούχος από το Μουμπάι, δήλωσε: «Οι πλούσιοι έχουν τα έχουν πάει πολύ καλύτερα από τους φτωχούς, και αυτό δημιουργεί προβλήματα».

Ο Bajaj έχει ακριβώς την απάντηση: περισσότερα από ό, τι προκάλεσε την οικονομική επιβράδυνση αρχικά. Θέλει περισσότερες δημόσιες δαπάνες με τη μορφή των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που «θα μπορούσαν στη συνέχεια να επενδύσουν ... σε υποδομές, εκπαίδευση, τροφή και νερό για να επωφεληθούν εκείνοι που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας."

Ο Moises Naim του Ιδρύματος Carnegie για τη Διεθνή Ειρήνη έχει μια λίστα από κρατικιστικού λύσεις για τα προβλήματα που προκαλούνται από κρατικές παρεμβάσεις:

• Περισσότερη λιτότητα για τις οικονομίες που υπερ-ξόδεψαν και υπερ-δανείστηκαν
• Αυστηρότερο φορολογικό έλεγχο από ένα κεντρικό υπερεθνικό σώμα
• Περισσότερα δάνεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ)
• Αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους για να επιτρέψει στους Έλληνες να συνεχίσουν να δαπανούν χωρίς να αθετήσουν (defaulting)
• Αναδιάρθρωση των αδυνάτων ευρωπαϊκών τραπεζών που έκαναν τα κακά δάνεια προς την Ελλάδα αρχικά .

Τίποτα από αυτά δεν είναι πιθανό να πραγματοποιηθεί, τουλάχιστον στο Νταβός. Το WEF ξεκίνησε το 1971 ως μια προσπάθεια να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων να ενσωματώσουν τελευταίας λέξης της τεχνολογίας στρατηγικές διαχείρισης από την δύση και έχει μεγαλώσει με τα χρόνια να ισούται, σε μέγεθος, τουλάχιστον, με την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, μόνο χωρίς την προστασία της ιδιωτικότητας (μυστικότητας συνεδριάσεων). Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι χωρίς επιρροή.

Οι άνθρωποι που καλούνται να συμμετάσχουν συχνά αναφέρεται ως «Άνθρωποι του Νταβός», που ορίζεται ως διεθνιστές, χωρίς πατρίδα. Ο Samuel Huntington, ο πολιτικός επιστήμονας του οποίου είναι ο παραπάνω όρος, τους ονομάζει «ανθρώπους που έχουν μικρή ανάγκη για εθνική πίστη, και βλέπουν τα εθνικά σύνορα σαν εμπόδια που ευτυχώς είναι υπό εξαφάνιση, και βλέπουν τις εθνικές κυβερνήσεις σαν κατάλοιπα από το παρελθόν των οποίων η μόνη χρήσιμη λειτουργία είναι να διευκολύνουν τις παγκόσμιες δραστηριότητες της ελίτ».

Όσο και ανατριχιαστικό και ντροπιαστικό αυτό μπορεί να είναι, η συνάντηση στο Νταβός, κατά τη γνώμη του Gary North, δεν είναι παρά ο θορυβώδης εορτασμός της επιτυχίας τους στο χειρισμό των κυβερνήσεων προς όφελός τους. Γράφει ο North σε μέλη μόνο του ενημερωτικού δελτίου του:

Η αλαζονεία αυτών των κλόουν είναι βαθιά: «Ουάου, παιδιά, ας προσπαθήσουμε όλοι να παρακολουθήσουμε την διάλεξη και την συζήτηση στρογγυλής τραπέζης που θα προσφέρουν μια Νέα Παγκόσμια Τάξη για την Νέα Παγκόσμια Τάξη μας. Στη συνέχεια, θα πει ο ένας τον άλλον ό, τι ακούσαμε. "

Έχω νέα για αυτούς. Κάθε συμμετέχων θα πάει στο σπίτι ξέροντας ότι έχασε το χρόνο του στην παρουσίαση που παρευρέθηκε.

Το πραγματικό βαρύ πυροβολικό για την οικοδόμηση της Νέας Παγκόσμιας Τάξης λαμβάνει χώρα κατά τις συνεδριάσεις της Λέσχης Bilderberg και του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. Το Νταβός είναι απλώς μια μικρότερη παράσταση, μια απόσπαση της προσοχής, "γεμάτη ήχο και μανία, που δεν σημαίνουν τίποτα."