Οι μάσκες έπεσαν! Κυβέρνηση δικής τους σωτηρίας!

Ωραία λοιπόν. Ο Γιώργος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός, ο Αντώνης συναίνεσε και η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας έρχεται. Το πότε βέβαια, άγνωστο με βάση τις τελευταίες εξελίξεις. Τώρα μπορούμε όλοι να κοιμηθούμε ήσυχοι. Τα spreads θα υποχωρήσουν, νέα μέτρα δε θα ληφθούν, η φορολογία θα μειωθεί, οι δουλειές θα ανοίξουν, θα καταλάβουμε την Κωνσταντινούπολη και ξανά προς τη δόξα τραβά!

Και μετά ξυπνήσαμε…

Ειλικρινά πρέπει να είναι κανείς πολύ αγαθής προαίρεσης άνθρωπος ώστε να μην αναγνωρίσει το «αξιοπερίεργο» της υπόθεσης. Ξαφνικά εδώ και λίγες ημέρες παρακολουθούμε μια προσπάθεια να πεισθεί η κοινή γνώμη ότι πρέπει να πάμε σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας!

Μια κοινή γνώμη που μέχρι προσφάτως ζητούσε επίμονα εκλογές. Έπρεπε λοιπόν να πεισθεί ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό. Ήρθε λοιπόν η συνολική προπαγάνδα για την εθνική μας σωτηρία συνοδευόμενη από θεωρίες τρόμου και μάλιστα είδαμε τις …πρώτες μετρήσεις όπου –ώ του θαύματος- οι Έλληνες τάσσονται πλέον υπέρ αυτής της επιλογής!
Και έχω ένα ερώτημα να θέσω: Κοροϊδευόμαστε;

Καταρχήν για ποια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας μιλάμε; Εθνική σωτηρία από αυτούς που είτε άμεσα είτε έμμεσα με όσους ορίσουν, μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού; Μήπως είναι πιο ρεαλιστικό να κάνουμε λόγο για κυβέρνηση Εθνικής Καταστροφής;

Η οποία κυβέρνηση θα λάβει μια σειρά νέων σκληρών μέτρων που θα αποτελειώσει τη νεοελληνική κοινωνία.

Και εν τέλει, τι αποτελεί αυτή η κυβέρνηση; Τίποτε περισσότερο από αυτό που τόσους μήνες ακούγαμε με αρνητικό περιεχόμενο, συγκυβέρνηση ΠΑ.ΣΟ.Κ. – Ν.Δ., μόνο που την καλύψαμε με ένα πατριωτικό πέπλο. Τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν την Ελλάδα, με το πρώτο τέρμα γκάζι και το δεύτερο με κάποιο χαλινάρι είναι γεγονός, κάνουν αυτό που πολλοί προέλεγαν υποστηρίζοντας πως οι αναμεταξύ τους διαφορές είναι ελάχιστες. Άλλωστε ας δούμε λίγο τα ονόματα που ακούστηκαν.

Στο κάτω κάτω, ποιοι επιλέχθηκαν να ηγηθούν; Αρχικά ο Λουκάς Παπαδήμος! Μα καλά πώς γίνεται αποδεκτός από όλους; Δεν ήταν στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη τα χρόνια της υποτίμησης της δραχμής, του μαγειρέματος των στοιχείων προς εξαπάτηση των κουτόφραγκων (λες και δεν ήξεραν!) και των swaps της Goldman; Ή ο κος Ρουμελιώτης που μας θυμίζει την εποχή Κοσκωτά; Γιατί το δέχεται ο πατριώτης Σαμαράς ή οι αυστηροί ευρωπαίοι; Τυχαίο;

Άλλωστε ποιος ήθελε τις εκλογές πέρα από την αριστερά; Κανείς. Κι αυτή διότι καταγράφει σημαντική αύξηση της δύναμής της. Ο Γιώργος Παπανδρέου λοιπόν τις αποφεύγει καθώς δεν μπορεί να αποχωριστεί την εξουσία, στην οποία παραμένει έστω και έμμεσα. Ο Αντώνης Σαμαράς στον αντίποδα δεν ήθελε την καυτή πατάτα. Τις ζητούσε μεν διότι έτσι όφειλε να πράξει αλλά τελικά τόσο τα περί έξι εβδομάδων ζωής της συγκυβέρνησης όσο και η κατάπτυστη νέα γερμανική κατοχή πήγαν περίπατο και τελικά το 2021 θα γιορτάσουμε σκλαβωμένοι τα 200 χρόνια ελευθερίας παρά τα όσα ακούγαμε στη ΔΕΘ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Το μεν ΠΑ.ΣΟ.Κ. εκτιμά ότι μέχρι το Φεβρουάριο που θα γίνουν οι εκλογές θα έχει καταφέρει να ανασυγκροτηθεί με ένα νέο αρχηγό πιθανώς στο τιμόνι. Η δε Ν.Δ. ευελπιστεί ότι θα χρεωθεί η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας τον αρνητικό λογαριασμό των νέων μέτρων, ενώ αυτή θα μπορέσει να πιάσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Είναι όμως έτσι; Διότι στη Ν.Δ. που ποτέ στη διετία αυτή δε μας έπεισε, βρήκαν καταφύγιο πολλές δυνάμεις της κοινωνίας με αρνητική στάση απέναντι στο μνημόνιο.

Κι αλήθεια τι θα επιτύχει αυτή η συγκυβέρνηση; Το να δέχεται ο λαός την αφαίμαξη αδιαμαρτύρητα επειδή γίνεται για…τη σωτηρία του; Μήπως θα σταματήσουν οι διαδηλώσεις; Μήπως θα σταματήσουν οι αποδοκιμασίες του πολιτικού κόσμου; Μήπως θα σταματήσουν τα παιδιά να λιποθυμούν από την ασιτία στα σχολεία και οι οικογενειάρχες να αυτοκτονούν;

Ας μη γελιόμαστε. Ο μόνος τρόπος να επιτύχει αυτή η κυβέρνηση είναι από αύριο να αρχίσει να περιορίζει το κράτος (Ο.Σ.Ε., Ο.Ε.Δ.Β. κτλ) αλλά και αυτό πλέον είναι αμφίβολο αν θα αποφέρει τα αποτελέσματα τα οποία σίγουρα θα είχαμε αν εφαρμοζόταν εξαρχής. Αλλά και πάλι, ποιος πιστεύει πως θα το πράξει όταν θα στηρίζεται / ελέγχεται από τα δύο κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα; Από πότε οι διορισμένοι καθίστανται ανεξάρτητοι και δε λογοδοτούν; Η επιλογή το αποδεικνύει!

Οι μάσκες λοιπόν έπεσαν!

Άραγε τι θα συμβεί σε 4-6 μήνες όταν πάμε σε εκλογές; Θα δικαιωθούν έτι μια φορά τα κόμματα από τους αμνήμονες Έλληνες ή ο ελληνικός λαός ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα τους τιμωρήσει παραδειγματικά αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι;

Άρα λοιπόν το πιθανότερο είναι η βαλίτσα να πάει λίγο παρακάτω δίνοντας χρόνο στις τράπεζες, τους εταίρους και τα κεφάλαια να καλυφθούν ακόμη περισσότερο από το μπαμ της χρεοκοπίας.

Η κατάληξη στη δραχμή εκτιμώ πως είναι αναπόφευκτη. Και τότε όλοι θα μας υπενθυμίσουν πόσο δίκιο είχαν όταν υποστήριζαν ότι δραχμή ίσον καταστροφή ώστε να αποδείξουν πως δικαιώθηκαν.

Υπάρχει όμως μια διαφορά. Άλλο καταλήγω στη δραχμή κι άλλο επιλέγω τη δραχμή. Χαώδης διαφορά. Άλλο να καταλήγω κάπου επειδή με πέταξαν εκεί και άλλο να έχω φτάσει με το χάρτη και όλη την απαραίτητη προεργασία-σχέδιο. Είναι διαφορετικό να είμαι σε κάποιο καλό μαγαζί και να με πετούν κουρελή στο δρόμο μη έχοντας πλέον που να στραφώ και εντελώς άλλο το να επιλέγω μόνος μου εγκαίρως να σηκωθώ, να τινάξω το πέτο μου, να τους χαιρετίσω και να φύγω έχοντας τόσο που να πάω όσο και που να στραφώ. Καμία σχέση ανάμεσα στο φεύγω και πέρνα έξω.

Η αλήθεια είναι μια και φοβάμαι πολύ σκληρή.

Όση εθνική σωτηρία κι αν μας πουλάνε, τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε.