«Από μία αθλιότητα δίχως τέλος, καλύτερα ένα άθλιο τέλος!» Κ. Μαρξ.

Του Δευκαλίων

Θα ξεκινήσουμε και σήμερα με το συμπέρασμα των τελευταίων μας άρθρων. Την εγκληματική κατά της χώρας και του λαού πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου που αρνήθηκε να προχωρήσει σε «κούρεμα» (haircut) των Ελληνικών Κρατικών Ομολόγων πέρσι την Άνοιξη όταν και η οικονομία ακόμα ήταν αρκετά ισχυρή και οι καταθέσεις υπήρχαν στα ταμεία των τραπεζών και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν είχε πάρει μέτρα αυτοπροστασίας. Αντ’ αυτού ο Γιώργος Παπανδρέου υπέγραψε το επαίσχυντο μνημόνιο με το οποίο η οικονομία διολίσθησε ακόμα περισσότερο στην ύφεση, η ανεργία πήγε στα ύψη και ακόμα ανεβαίνει, οι καταθέσεις έκαναν φτερά και οι Ευρωπαίοι Τραπεζίτες βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν προστατευτικά μέτρα.

Σήμερα λοιπόν ο Γιώργος Παπανδρέου υιοθετεί, γιατί εκεί θα πήγαιναν τα πράγματα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την επιλογή του «κουρέματος» (haircut), αλλά από θέση σαφέστατα πιο αδύνατη από ότι πέρσι.
Δηλαδή σε απλά Ελληνικά. Ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου έπρεπε να προχωρήσει σε «κούρεμα» (haircut) πέρσι, τότε που σαν χώρα διατηρούσαμε ακόμα μικρές οικονομικές δυνάμεις που θα μας βοηθούσαν να αντιμετωπίσουμε την λαίλαπα της χρεοκοπίας, έκανε το εξής εγκληματικό: Με τις πολιτικές του μνημονίου μετέφερε στις τσέπες των δανειστών τις μικρές οικονομικές δυνάμεις που...
διέθετε ακόμα η χώρα και σήμερα που το πηγάδι στέρεψε εντελώς προχωράει σε «κούρεμα» (haircut). Δηλαδή χρεοκοπούμε τώρα που δεν έχουμε ούτε ένα ευρώ στην τσέπη, ενώ αν είχαμε χρεοκοπήσει πέρσι θα είχαμε λίγα ευρώ για να αγοράσουμε γάλα για τα παιδιά μας.

Φυσικά όταν όλοι εμείς δεν θα έχουμε να αγοράσουμε γάλα για τα παιδιά μας οι σημερινοί κάτοχοι των CDS, που τα αγόρασαν και από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, δεν θα ξέρουν που να βάλουν τα κέρδη τους αφού όπως έχουμε πει έχουν 50πλασιάσει τα λεφτά τους. Κάποιοι άλλοι θα κερδίζουν επίσης άπειρα χρήματα από την πρωτοφανή υποτίμηση της αξίας της μετοχής της Εθνικής Τράπεζας, που σιγά-σιγά χάνει και τα σημερινά επίπεδα των 2 ευρώ και οδεύει προς νέα ιστορικά χαμηλά στην περιοχή του 1 ευρώ. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και αρκετές άλλες κατηγορίες κερδοσκόπων που πέτυχαν και έκαναν με την χρεοκοπία της Ελλάδας τη δουλειά της ζωής τους.

Με Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου οι κερδοσκόποι έκαναν πάρτι και κέρδισαν τόσα που δεν είχαν φανταστεί ποτέ στην ζωή τους, ενώ οι Έλληνες φτώχυναν τόσο που τα παιδιά των λαϊκών γειτονιών αρχίζουν να κινδυνεύουν με πείνα.

Με ρωτούν πολλοί φίλοι και αναγνώστες. Τι πιστεύω για τον Γιώργο Παπανδρέου; Τι είδους άνθρωπος είναι; Αν είναι δηλαδή άνθρωπος καλών προθέσεων ή συνέταιρος κερδοσκόπων, πατριώτης ή πράκτορας ξένων συμφερόντων.

Ειλικρινά πλέον για εμάς δεν έχει καμία σημασία να απαντηθούν σωστά και δίκαια αυτά τα ερωτήματα. Κατά την γνώμη μας αυτά τα ερωτήματα θα τα απαντήσει όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου η Ιστορία. Η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος και ως αποτέλεσμα για την Ελληνική Δημοσιονομική Κρίση υπό την Πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου έχουμε:
1) Την Πατρίδα μας να οδεύει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε χρεοκοπία, αφού πρώτα και για 1,5 ολόκληρο χρόνο οι τελευταίοι οικονομικοί πόροι της χώρας μεταφέρθηκαν στις τσέπες των ξένων δανειστών μέσω της αδιέξοδης πολιτικής του μνημονίου.
2) Σκοτεινούς τύπους σαν τον George Soros να μην έχουν που να κρύψουν τα χρήματα από τα υπέρ-κέρδη που αποκομίζουν με το κερδοσκοπικό παιχνίδι εναντίον της Ελληνικής Οικονομίας.
3) Τα τελευταία αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία της πατρίδας μας να απαξιώνονται και να είναι έτοιμα να πουληθούν έναντι εξευτελιστικού τιμήματος στους ξένους δανειστές.
4) Τους Έλληνες να οδηγούνται σιγά-σιγά στην πείνα, την εξαθλίωση και εξαναγκαστικά την μετανάστευση.

Για εμάς τα πράγματα ήταν φως φανάρι εδώ και πολύ καιρό. Προσπαθήσαμε εδώ και 1 χρόνο να προειδοποιήσουμε τους συμπατριώτες μας για τα δεινά και τα τελικά αποτελέσματα της πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου. Πάρα πολλοί μας πίστεψαν, στήριξαν την προσπάθεια και διέδωσαν τον λόγο μας. Η ίδια η ζωή τώρα μας δικαιώνει.

Ο Γιώργος Παπανδρέου με την πολιτική του κατέστρεψε την χώρα. Δυστυχώς ήρθε η ώρα που η παρούσα γενιά θα πρέπει να εξοφλήσει το χρέος της προς την πατρίδα. Χρέος που θα πρέπει να αντιμετωπίσει μία άθλια πραγματικότητα και να την ξεπεράσει με αυταπάρνηση που θα αγγίξει τα όρια της θυσίας.

«Από μία αθλιότητα δίχως τέλος, καλύτερα ένα άθλιο τέλος!» Κ. Μαρξ