“Δεν θα γλιτώσει το εκτελεστικό απόσπασμα όποιος τολμήσει να παραδώσει τα ιερά και τα όσια του τόπου μας στους ξένους… σωτήρες μας”.

Του Μάκη Κουρή

Μύρισαν ψοφίμι και άρχισαν οι ύαινες να κατεβαίνουν κοπάδια από τα γερμανικά βουνά για να κατασπαράξουν τα πάντα στη χώρα μας…

Ήδη το πρώτο κοπάδι έφθασε με επικεφαλής τον νεαρό Βιετναμέζο αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας που βούλιαξε το κόμμα του με τις επιλογές του –απόδειξη των ικανοτήτων του– και άρχισε να οριοθετεί, όπως κάνουν οι ύαινες, τα φιλέτα που από χρόνια ορέγονται οι Γερμανοί.

Αν ήλθαν μ’ αυτά τα μυαλά, κακό του κεφαλιού τους. Τα οχυρά του Ρούπελ τα γνώρισαν καλά. Μη νομίζουν ότι η καλοπέραση εκμαύλισε την ελληνική συνείδηση. Έχουμε ζήσει οι Έλληνες στη μακρόχρονη ιστορία μας –όταν οι Γερμανοί ζούσαν σε σπηλιές και με τομάρια για… ρούχα– πολλές τραγικές στιγμές.

Και πάντοτε αντέξαμε. Και κρατηθήκαμε όρθιοι.
Η Ελλάδα ήταν ο φάρος όλου του κόσμου.
Όλα έχουν τα όριά τους…

Και ο εξευτελισμός και οι συμπεριφορές που λες και απευθύνονται σε υπόδουλους προκαλούν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Ενώνουν και ξυπνάνε τα «μολών λαβέ» και τα «όχι».

Ξεκάθαρη προειδοποίηση. Προς μέσα και έξω. Όποιος τολμήσει και παραδώσει τα ιερά και τα όσια του τόπου μας, τους θησαυρούς της ελληνικής γης, τον ήλιο και τη θάλασσά μας, τη γη των προγόνων μας, το Γουδί τον περιμένει… Και καμιά επίκληση περί… σωτηρίας της Ελλάδας δεν πρόκειται να τον σώσει. Δύο χρόνια τώρα μας παραμυθιάζουν. Φόβιζαν. Τρομοκρατούσαν τον ελληνικό λαό. Να κάτσει ήσυχος, να σκύψει το κεφάλι, γιατί αλλιώς θα χρεοκοπήσει, θα τα χάσει όλα. Και ο στόχος τους ήταν να μας φέρουν ένα βήμα πριν απ’ την εκτέλεση. Γυμνούς και άοπλους…

Εξετέλεσαν πιστά το σχέδιο που πριν από τις εκλογές τούς είχε ανατεθεί…
Τώρα είναι η τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα βρίσκεται σ’ αυτήν τη θέση. Είναι οι στιγμές που ξυπνάνε. Βγάζουν από τον λήθαργο τον ελληνικό λαό. Και επιστρέφει στις ρίζες του, που φρόντισαν να δηλητηριάσουν με ένα κόκαλο καλοπέρασης… Έτσι μας αφιόνισαν. Με χάντρες, λαμπιόνια και καθρεφτάκια. Ψεύτικα όλα…

Είναι η ώρα που ο Θούριος του Ρήγα ξαναζεί. Το «ή ταν ή επί τας»… είναι η μοίρα μας… Είναι η ώρα του καθενός μας. Των παιδιών μας. Του χρέους μας απέναντι στη γη και την ιστορία, που ως τυχεροί της γης κληρονομήσαμε.

Στα χέρια μας είναι να αντισταθούμε στη νέα λαίλαπα. Να προστατεύσουμε την Ελλάδα μας από τους νέους Χίτλερ. Που επιχειρούν την τρίτη επίθεση σε όλη την Ευρώπη. Αυτήν τη φορά με ισχυρότερα όπλα. Τύφλα να έχουν τα Στούκας και τα κανόνια. Σήμερα διαθέτουν το υπερόπλο. Της οικονομικής ισχύος…

Ξανά στο πεπρωμένο του ο Ελληνισμός. Μπορούμε. Όλοι μαζί. Αφήνοντας στην άκρη αυτά που μας χωρίζουν. Και κλείνοντας αυτιά σε παντός είδους Κίρκες, που είναι πάρα πολλές. Και ήταν το καρκίνωμα του Ελληνισμού, που επιδέξια πάντα αξιοποίησαν για λογαριασμό τους οι ξένοι και άλωσαν τη χώρα μας.

Μπορούμε. Η σωτηρία της χώρας το απαιτεί. Νυν υπέρ πάντων ο αγών… Αν παραμείνουμε απαθείς θεατές. Αν βάλουμε πάνω από την Ελλάδα το τομάρι μας, και την ατομική καλοπέρασή μας, και το καφεδάκι μας, τότε δεν θα μας φταίει κανένας ξένος.
Βρήκαν πόρτες ανοιχτές και μπήκαν. Ως δειλούς, μοιραίους θα μας καταγράψει στις μελανές της σελίδες η Ιστορία… Θα έχουν μπει στην πόλη οι οχτροί…
Δική μας λοιπόν, η επιλογή… Παράδοση ή No Pasaran. Κι όλοι μαζί, για μια νέα ελεύθερη, δική μας μέρα… Που δεν θα έλθει μόνη της. Αλλά με αγώνα, αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Αλλά στο τέλος θα είμαστε άξιοι της πατρίδας.

Είναι οι ώρες που πρέπει να βγούμε από την παγίδα στην οποία μόνοι μας εγκλωβιστήκαμε. Απ’ το ότι πιούμε και ότι φάμε… Και γαία πυρί μειχθήτω…