Το πιστόλι ακούμπησε στον κρόταφο του... ΓΑΠ.

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Αδίκως εξεπλάγησαν οι κομισσάριοι της τρόικας με την ξαφνική αναδίπλωση του υπουργού οικονομικών που τους οδήγησε να διακόψουν, άγρια χαράματα, το παζάρι για την 6η δόση. Στοιχειωδώς να διάβαζαν την επισκόπηση του ελληνικού τύπου, θα είχαν καταλάβει ότι στη κυβέρνηση γίνεται…του κουτρούλη ο γάμος. Δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά και ο… μπαμπάς λείπει ταξίδι. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν με ευκολία την κυκλοθυμία του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οι θεατρικές παραστάσεις βεβαίως, αποτελούν πεπερασμένη διαπραγματευτική τακτική. Δεν φτάνει που δεν βγαίνουν τα νούμερα, το περιβόητο roll over αγκομαχάει στην ανηφόρα και οι ιδιωτικοποιήσεις παραμένουν άφαντες, ήρθαν και οι υπουργικές καντρίλιες να συμπληρώσουν την εικόνα μιας μακάβριας, για την ελληνική οικονομία, φάρσας.

Η εικόνα της κυβέρνησης παραπέμπει σε λέσχη εκκεντρικών τα μέλη της οποίας συνεδριάζουν αμέριμνα πίνοντας το ποτό τους στο ρετιρέ, την ώρα που το ισόγειο έχει αρπάξει φωτιά.

Πρακτικά δηλαδή και με ελάχιστες εξαιρέσεις, η συμπεριφορά των κυβερνητικών στελεχών μοιάζει με αυτήν ανθρώπων που δεν έχουν συναίσθηση ποιοί είναι, τι κάνουν και κυρίως…τι τους έρχεται.
Τα συμπτώματα της αμεριμνησίας, ξεκινούν ασφαλώς από πολύ ψηλά. Αποκλείεται να μην πρόσεξαν οι ξένοι, ότι ο Γιώργος υπήρξε ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης με τόσες ευκαιρίες καλοκαιρινων αποδράσεων…

Τα παράδοξα και οι αντιφάσεις όμως, δεν χρειάζεται να αναζητηθούν στις παρατεταμένες διακοπές του πρωθυπουργού μιας χώρας υπό χρεοκοπία. Ακόμη και όταν «εργάζεται», ο κ. Παπανδρέου έχει την ικανότητα να…αποσβολώνει τους συνομιλητές του.

Πριν ενάμιση περίπου χρόνο μας έλεγε ότι έχει το ρεβόλβερ ακουμπισμένο στο τραπέζι. Το πιστόλι(εδώ γελάμε), ήταν υποτίθεται, η εναλλακτική οδός της προσφυγής στο ΔΝΤ, που θα άφηνε τους Ευρωπαίους στα…κρύα του λουτρού! Στην πρόσφατη συνάντηση με τους παραγωγικούς φορείς, ο αρμόδιος για την οικονομία υπουργός και αντιπρόεδρος, παραδέχτηκε ότι το πιστόλι έφυγε από το τραπέζι του Γιώργου και ακούμπησε κατευθείαν στον κρόταφο του, ώστε να δεχτεί τα επαχθή φορολογικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου. Και στην ίδια συνάντηση ο πάλαι ποτέ πιστολέρο πρωθυπουργός, κυριολεκτικά σαν από άλλο κόσμο, προφήτευσε πώς με λίγη καλή προσπάθεια η Ελλάδα θα είναι γρήγορα στις τριάντα πλουσιότερες χώρες του κόσμου !

Θα μου πείτε είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Οχι. Ούτε όμως και αστεία. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση και ο Βενιζέλος ψάχνει εναγωνίως διεξόδους διαφυγής. Τα μακροοικονομικά μεθέθη έχουν ξεφύγει, το έλλειμμα ήδη τρέχει με διψήφιο ποσοστό, οι αποκρατικοποιήσεις έχουν καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο και η μετακύλιση ομολόγων αποδεικνύεται μία άκρως ακανθώδης διαδικασία, συνυφασμένη με την χρεοκοπία.

Την ίδια ώρα μαζί με αυτά, το χρηματιστήριο γκρεμίζεται κάνοντας την λεηλασία του ‘99 να μοιάζει παιδικό παραμύθι και το τραπεζικό σύστημα κλυδωνίζεται επικίνδυνα με σαφέστατες ευθύνες και της κεντρικής εποπτικής αρχής.

Το μίγμα είναι εκρηκτικό. Και στη κυβέρνηση… «τα παιδία παίζει». Ο Γιώργος ετοιμάζεται με τη στολή του κωπηλάτη για τις τελευταίες φθινοπωρινές εκδρομές και ο πρωθυπουργεύων Βενιζέλος, σε κατάσταση νεύρωσης, παίζει το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι επιταχύνοντας, άθελα του, την έλευση του μοιραίου.

Προσωπικά αμφιβάλλω αν η κυβέρνηση θα προλάβει να πάει σε εκλογές. Μαζί με νεροπίστολα και τα κουβαδάκια του Γιώργου κι ανάμεσα στις στρακαστρούκες του Βενιζέλου, δεν θα αργήσει να ακουστεί το… μεγάλο κανόνι.