Οι Κοσμοκράτορες κι η Πρώτη Ύλη.

Όποιος ελέγχει το πετρέλαιο της γης, μεταχειρίζεται το σχήμα όλου του κόσμου. Γιατί; Διότι είναι η Πρώτη Ύλη που δίνει κίνηση σε οτιδήποτε άψυχο κινείται γύρω μας (ή και σε έμψυχο, όταν οι άνθρωποι γίνουν υλιστές και εξαρτώνται απ' τις μηχανές). Άρα, πολύ σωστά, οι κρατούντες το πετρέλαιο είναι οι κοσμοκράτορες του αιώνα τούτου. Με δεδομένο αυτό, το συμπέρασμα είναι το εξής: οι οικονομίες και τα σύνορα των κρατών αλλάζουν, κάθε φορά που αλλάζει ο παγκόσμιος πετρελαϊκός χάρτης. Όπου ανακαλύφθηκαν νέα κοιτάσματα πετρελαίου ή όπου άλλαξε χέρια η διαχείριση των ήδη υπαρκτών κοιτασμάτων, άλλαξε και η γεωπολιτική των κρατών καθώς επίσης και τα κοινωνικοοικονομικά συστήματα των....

λαών. Επίσης, όπου υπογράφηκαν διακρατικές συμφωνίες και κατασκευάστηκαν αγωγοί πετρελαίου ή φυσικού αεριού, σε βάθος χρόνου άλλαξαν και οι δομές του πολιτικού συστήματος, και τα στρώματα τις κοινωνίες δέχτηκαν μεγάλες ανακατατάξεις.
Αδιάψευστος μάρτυρας γι' αυτό, είναι η ιστορία, που καθώς ανατρέχουμε σ' αυτήν, διαπιστώνουμε ότι κάθε φορά που η ανθρωπότητα βρίσκεται σε φάση γεωπολιτικών ζυμώσεων, τα τελικά σύνορα ενός κράτους μαζί με τα οικονομικά του συμφέροντα, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την τελική μορφή και το μήκος των αγωγών ενέργειας. Όσα περισσότερα κράτη εξαρτώνται από έναν ενεργειακό αγωγό που κατασκευάζεται σε μια ευρύτερη περιοχή, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι αλλαγές που επιδέχονται τα κράτη, σε οικονομικό, πολιτικό, και κοινωνικό επίπεδο.
Τι, θα πούμε, λοιπόν, ότι τα κράτη ακολουθούν απλά τους δρόμους που ακολουθούν οι αγωγοί ενέργειας; Όχι! Αλλά είναι τέτοιες οι επιθυμίες των μεγιστάνων της γης και τόσο μεγάλες οι ανάγκες των κρατών για ενεργειακή αυτάρκεια, που είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν, όσοι εμπλέκονται στην γεωπολιτική σκακιέρα αυτού του κόσμου, στο τέλος θα βρεθούν να πολεμούν για τους αγωγούς και τα κοιτάσματα του πετρελαίου ή του φυσικού αερίου. Απλά και μόνο, η κατασκευή μίας διώρυγας η οποία ανοίγει νέο θαλάσσιο δρόμο για την μεταφορά του πετρελαίου, είναι αρκετή για να αλλάξει και εν τέλει να διαμορφώσει την οικονομία και το στρατηγικό βάθος ολόκληρων ηπείρων. Παλιά οι άνθρωποι σφάζονταν για τον δρόμο του μεταξιού, σήμερα σφάζονται για τον δρόμο του πετρελαίου. Έτσι, λοιπόν, όταν αλλάζουν χέρια τα κέρδη από τις διώρυγες ή επιβάλλονται υψηλή φόροι σε θαλάσσια στενά μεγάλης στρατηγικής σημασίας, αλλάζει και η ευρύτερη περιοχή μαζί με την σύνθεση των κοινωνικών στρωμάτων. Η ελληνική οικονομική παρουσία στην Αίγυπτο τέλειωσε με την κρατικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ από τον Νάσερ, η οποία πέταξε έξω τα Άγγλογαλλικά κεφάλαια. Σε απάντηση αυτής της κίνησης του Νάσερ, το Ισραήλ εισέβαλε στην Αίγυπτο κι ο Άγγλογαλλικός στόλος βομβάρδισε τις πόλεις τις Αιγύπτου, με αποτέλεσμα ο Νάσερ να κρατικοποίηση τις περιουσίες των Ευρωπαίων και να διώξει έξω απ' την πατρίδα του πολλούς απ' αυτούς. Αυτό ήταν το τέλος της Ελληνικής οικονομίας στην Αίγυπτο. Τόσο μεγάλα είναι τα στρατηγικά συμφέροντα των κρατών για τους δρόμους που ακολουθεί η μεταφορά του πετρελαίου, που ακόμα και χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα, τα στοιχεία της φύσης που επηρεάζουν άμεσα τις μεταφορές, μπορεί να αλλάξουν το στρατηγικό μόρφωμα μεγάλων περιοχών, κι έτσι τα κράτη αναπόφευκτα να οδηγηθούν σε συγκρούσεις. Οι πάγοι που λιώνουν στον Βόρειο πόλο ανοίγουν νέο θαλάσσιο δρόμο για την μεταφορά του πετρελαίου από τις χώρες του βορρά, με αποτέλεσμα το Άμερικανοεβραϊκό κεφάλαιο να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα και με πονηρές μεθοδεύσεις να προσπαθεί να προλάβει τις εξελίξεις. Αν υπολογίσουμε μαζί μ' αυτό την πρόοδο των σκανδιναβικών χωρών στην εξόρυξη του πετρελαίου από τεράστια υποθαλάσσια βάθη, τότε είναι πλέον φανερό, ότι οι ανακατατάξεις που θα γίνουν στην Ευρωπαϊκή οικονομία, θα εξαρτηθούν από την αντίσταση στις πιέσεις που θα δεχτούν οι πολιτικές και κοινωνικές δομές των σκανδιναβικών χωρών (κυρίως της Νορβηγίας), καθώς επίσης και από τον έλεγχο στο Αιγαίο. Αν ο υποθαλάσσιος πλούτος στο Αιγαίο πέσει στα χέρια των Αμερικάνων, η Ευρώπη θα μείνει ίδια, φιλοδυτικών συμφερόντων δηλαδή, δεμένη στο άρμα του Ν.Α.Τ.Ο. Όμως, αν ο υποθαλάσσιος πλούτος στο Αιγαίο δοθεί στους Ρώσους (σε συνεργασία με την Ελλάδα), κι οι σκανδιναβικές χώρες υπογράψουν εμπορικές συμφωνίες με το Έλληνορωσικό άξονα, τότε οι αλλαγές που θα προέλθουν στην Ευρώπη, τόσο σε γεωπολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, θα είναι ιστορικής σημασίας. Το πρώτο πράγμα που θα κάνει το Ν.Α.Τ.Ο, είναι να στραγγαλίσει τους θαλάσσιους δρόμους του ρωσικού πετρελαίου, βάζοντας στην αρχή την Τουρκία να αυξήσει τα ναύλα στα στενά του Βοσπόρου, και ανάλογα με τις αντιδράσεις των Ρώσων, στο τέλος να κλείσει τα στενά, είτε επικαλούμενη δικές της ανάγκες για την ασφάλεια στην χώρα της, είτε μποϊκοτάροντας το πέρασμα των πλοίων, προκαλώντας γενικευμένες και ολοένα αυξανόμενες ταραχές στην περιοχή. Εν συνεχεία το Ν.Α.Τ.Ο μαζί με τους συμμάχους του, θα προσπαθήσουν να αποσταθεροποιήσουν την οικονομία στις σκανδιναβικές χώρες, ώστε να πνίξει κάθε δυνατή εμπορική συμφωνία των Σκανδιναβών με τους Ρώσους, και δημιουργώντας πολεμικό κλίμα στο Αιγαίο μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων, να θεσπίσουν στην Μεσόγειο και στην Μέση Ανατολή, το δικό τους ενεργειακό μονοπώλιο. Σε αυτήν την περίπτωση, οι Ρώσοι θα αντιδράσουν. Πως; Δεν το ξέρω. Αυτό που είναι σίγουρο όμως, είναι ότι δεν θα μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, θα αντιδράσουν γρήγορα και με μεγάλη αποφασιστικότητα.

Βρισκόμαστε, λοιπόν, σε φάση κοσμογονικών εξελίξεων της ανθρωπότητας. Εγώ, εσύ, ο απλός κόσμος, δεν έχουμε πετρέλαιο ούτε πολεμάμε γι' αυτό. Εγώ, εσύ, ο απλός κόσμος, έχουμε το σαρκίο μας μαζί με την ψυχή μας, και γι' αυτά τα δύο πρέπει να μεριμνήσουμε και να αγωνιστούμε. Όσο για το πετρέλαιο, ας έχει όποια τύχει του αρμόζει, πάντα γίνονταν πόλεμοι για τις πρώτες ύλες και πάντα θα γίνονται. Το ζητούμενο για μας είναι να σώσουμε το σαρκίο μας και τις ψυχές μας. Όλα τα' άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα όταν ξέρεις ότι αυτός ο κόσμος είναι μάταιος και δεν θ' αλλάξει ποτέ.