Εντυπωση μου κανει οτι ακομα και μετα απο μια τεραστια φυσικη καταστροφη οι Ιαπωνες δεν λεηλατησαν και δεν εκαναν κανενα πλιατσικο μεσα στο χαος των διαλυμενων πολεων.
Αντιθετα τους βλεπεις σε ουρες να περιμενουν καρτερικα φαγητο, οι καταστηματαρχες μειωσαν τις τιμες και ουτε φασαρια, ουτε χαμος. Πληρης αντιθεση με αυτα που γινοταν στην Αμερικη με τα χτυπηματα των τυφωνων ή σε οποιαδηποτε αλλη χωρα.
Προκειται για κατι... Εξωπραγματικο? Μαλλον οχι: Οι Ιαπωνες απο μικρα παιδια μεγαλωνουν με αρχες και αντιληψεις μιας κοινωνιας που επικρατει η ταξη και η καλη συμπεριφορα. Περα απο τα μαθηματα που παιρνουν οσον αφορα τη συμπεριφορα σε φυσικες καταστροφες. Ας μην ξεχναμε οτι αυτη η συμπεριφορα τους, αυτη η τεραστια δεξαμενη κοινωνικης δυναμης, τους προχωρησε μετα το δευτερο παγκοσμιο πολεμο. Ακομα και στα δημοτικα σχολεια τους, τα γευματα ειναι δωρεαν μεν αλλα οχι πλουσιοπαροχα-ετσι απο παιδια ξερουν πως να αντιμετωπιζουν μερες...Ισχνων αγελαδων.
Ειναι αξιο θαυμασμου οταν συγκρινεται με αλλους πολιτισμους και αλλες κοινωνιες. Για συγκριση με τη δικη μας, την Ελληνικη, δεν το συζηταω. Εδω απο μικροι μαθαινουμε το homo homini lupus, το βολεμα, τη χαιρεκακια και τον ωχαδερφισμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου